acebook Twitter umblr

Benzer içerikler

Senin gezegenindeki insanlar dedi küçük prens. Tek bir bahçeye beş bin gül dikiyorlar ama yine de aradıklarını bulamıyorlar… evet, bulamıyorlar diye yanıtladım onu. Hâlbuki aradıkları tek bir gülde ya da bir yudum suda olabilir. Haklısın dedim. Bunun üzerine küçük prens şöyle dedi: ama gözler gerçeği görmez ki. Yüreğiyle aramalı insan.
Evet, güzelsiniz. Ama boşsunuz. Sizin için kimse yaşamını feda etmez. Yoldan geçen herhangi biri, benim gülümün de size benzediğini söyleyebilir. Ama benim gülüm sizin her birinizden çok daha önemlidir. Çünkü ben onu suladım. Ve onu camdan bir korunakla korudum. Önüne bir perde gererek rüzgarın onu üşütmesini engelledim. Tırtılları onun için öldürdüm ( ama birkaç tanesini kelebek olmaları için bıraktım). Onun şikâyetlerini ve övünmelerini dinledim. Ve bazen de suskunluklarına katlandım. Çünkü o benim gülüm.
Her gün aynı saatte gelmelisin dedi tilki. Örneğin öğleden sonra saat dörtte gelirsen, ben saat üçte kendimi mutlu hissetmeye başlarım. Zaman ilerledikçe de daha mutlu olurum. Saat dörtte endişelenmeye ve üzülmeye başlarım. Mutluluğun bedelini öğrenirim. Ama günün herhangi bir vaktinde gelirsen, seni karşılamaya hazırlanacağım zamanı asla bilemem. İnsanın gelenekleri olmalıdır.
Büyükler sayılardan hoşlanır. Onlara yeni bir dostunuzdan söz açtınız mı, hiçbir zaman size önemli şeyler sormazlar. Hiçbir zaman:  sesi nasıl? hangi oyunu sever? kelebek toplar mı? diye sormazlar. Kaç yaşındadır? kaç kardeşi var? kaç kilodur? babası kaç para kazanır? diye sorarlar. Ancak o zaman tanıdıklarını sanırlar onu. Büyüklere: pembe kiremitten bir ev gördüm, pencerelerinden sardunyalar, damında güvercinler vardı derseniz, o evi bir türlü gözlerinin önüne getiremezler. Onlara: yüz bin franklık bir ev gördüm demeniz gerek. O zaman: aman ne güzel! diye bağırırlar.
Eğer büyüklere, güzel bir ev gördüm, kırmızı tuğlalı, pencerelerinden sardunyalar sarkıyor, damında ise kumrular var, derseniz, nasıl bir evden söz etmekte olduğunuzu bir türlü anlayamazlar. Ne zaman ki onlara, yüz milyonluk bir ev gördüm, dersiniz, işte o zaman size, oo, ne kadar güzel bir evmiş! derler gözlerini koca koca açıp.
Büyükler sayılara bayılırlar. Yeni bir arkadaş edindiniz diyelim: onun hakkında hiçbir zaman asıl sormaları gerekenleri sormazlar. Sesi nasıl? demezler örneğin, ya da. Hangi oyunları sever? kelebek koleksiyonu var mı? diye sormazlar. Onun yerine. Kaç yaşında? derler. Kaç kardeşi var? kaç kilo? babası kaç para kazanıyor? ancak bu sayılarla tanıyabileceklerini sanırlar arkadaşınızı….
Bütün üzüntüler zamanla geçer, dedi. Bir gün üzüntün geçince beni tanımış olduğuna sevineceksin. Hep dostum olarak kalacak, benimle birlikte gülmek isteyeceksin. Koşup pencereyi açacak, gökyüzünde sana benzeyen dostlarını göreceksin. Onların şaşırmasına evet, ne olmuş, yıldızlara bakarken gülerim ben diyeceksin. Seni deli sanacaklar. Başına çorap örmüş olacağım güzelce.
Sahibi olmayan bir elmas bulursan, o elmas senindir. Sahibi olmayan bir ada bulursan, o ada senindir. Bir buluş yaparsan patentini alırsın, buluş senin olur. Mademki yıldızlara sahip olmak benden önce kimsenin aklına gelmedi, yıldızlar benimdir.
Sadece evcilleştirdiğin kişiyi anlayabilirsin dedi tilki. İnsanlarınsa hiçbir şeyi anlayacak vakitleri yoktur. Her şeyi dükkândan hazır alırlar. Ve arkadaşlar dükkânlarda satılmadığı için de insanların arkadaşları yok artık. Eğer bir arkadaşın olsun istiyorsan, evcilleştir beni!.
Kendini yargılamak başkalarını yargılamaktan daha güçtür. Kendini yargılamayı başarabilirsen gerçek bir bilgesin demektir.
Siz tıpkı tilkinin benimle karşılaşmadan önceki hali gibisiniz. Dünyadaki binlerce tilkiden yalnızca biriydi o. Ama ben onunla dost oldum ve şimdi artık o özel bir tilki.
Güller bu duyduklarına çok bozuldular.
Peki, insanlar nerde? dedi küçük prens.   insan kendisini çölde çok yalnız hissediyor. İnsanların içinde de öyle hissedersin. Dedi yılan.   arada pek fark yoktur.
Eğer benim bir atkım varsa, onu boynuma dolayabilirim ve ya alıp götürebilirim. Ama sen yıldızları asla yerinden söküp alamazsın!.
İnsanların nerede oldukları asla bilinmez. Rüzgâr onları oradan oraya gezdirir durur. Köklerinden yoksundurlar bu da onlar çok rahatsız eder.
Yıldızlar kimin? ne bileyim ben? hiç kimsenin. Öyleyse benim. Çünkü bunu ilk akıl eden ben oldum.
Bulamıyorlar. Dedim. Oysa aradıkları tek bir gülde, bir damla suda bulunabilir.
Gökyüzüne bakın ve sorun kendinize: evet mi hayır mı? koyun çiçeği yedi mi, yemedi mi? bakın nasıl her şey değişecek….
Okyanusun ortasında salıyla kalakalmış bir denizciden bile çok daha yalnızdım….

Küçük prens kitabından sözler anlamlı, Küçük prens kitabı sözleri, Küçük prens kitabından alıntılar, Küçük prens kitabından sözler kısa, Küçük prens kitabından sözler facebook