"* ah!. En yüksek umutlarını kaybeden soylular tanıdım ben. Şimdi kara çalmaktalar tüm yüksek umutlarına. Artık küstahça yaşıyorlar,anlık hazlar içinde , ve ertesi güne dair hedefleri yok neredeyse…”ruh , şehvettir!” …. Böyle derlerdi. Bu sırada kırıldı ruhların kanatları ; şimdi yerlerde sürünüyor ruhları ve kirletiyor kemirdiği her şeyi. Bir zamanlar kahraman olmayı düşünüyorlardı…şehvet düşkünüler şimdi. Kahraman , artık onlar için bir kasvet ve dehşet!fakat sevgim ve umudumla sana yemin ederim : terk edip gitme ruhundaki kahramanı!kutlu tut en yüksek umutları!."