"“ölüm orucuna yenik düşersem eğer bedenimi gazi’deki ‘parti mezarlığı’na gömün. Her bahar orada kavgada olmak istiyorum. Bayraklarla, şakıyan silahlarımızla, yeri göğü çınlatan şiarlarımızla adım adım devrimi orada görmek istiyorum. Kardelenlerimizin özgürce aşka durup dans ettikleri güne değin… fabrikalardaki işçinin, kanter içindeki emekçinin, faşizme ve köleci kapitalizme ölümcül darbeler iktidara gelinceye kadar…” (hüseyin demircioğlu, 25. 07. 1996)."