"“evet yoldaşım, halkımız ölümü yendi, ben de yeneceğim, ben de kendimde ‘beşeri tüm zayıflıkların ayırtıcı gücüne’ ölümüne karşı koyacak bir çift kanat takarak, bir seher vakti sonsuzlukta güneşle kucaklaşacağım. O seher vaktinde kanat çırpmayı başarırsam o zaman kendimi halkıma ve insanlığa olan borcumu bir nebze olsun ödemiş sayacağım. Geride bırakacağım en güzel armağan, en güzel miras bu direniş destanı olacak. ” (zeynep kınacı- zilan-, 30. 06. 1996)."